ខ្មែរត្រូវថែកេរ

ស្មារតីកូនខ្មែរ   តាំងចិត្តកូនម៉ែ   កម្លាំងកូនឪ

រួបរួមសាមគា   ការពារលំនៅ   កម្ចាត់សត្រូវ

កុំនៅអល់អែក។

ដៃកាន់អាវុធ   តាំងចិត្តមោះមុត   វាយលត់ពួកក្អែក

កាប់គាស់ចូងចាំង   ខ្លាំងដូចជាដែក   នាំគ្នាបំបែក

ខ្មាំងជាជំរាក។

សូត្រមន្តអាគម   លោកគ្រូចារផ្លុំ   បាលីគ្រប់ពាក្យ

ព្រលឹងដូនតា   មហាគុននាគ   សណ្ឋិតកិតកៀក

ការពារកូនចៅ។

ដីកេរម្លប់ត្នោត   ខ្មែរមិនត្រូវឆោត   ឱ្យយួនសៀមនៅ

វាយយកមកវិញ   ទាំងត្រជាក់ក្តៅ   អាចោរថ្លើមខ្មៅ

ត្រូវតែអន្តរាយ។

ដីខ្មែរៗម្ចាស់   អាទមិឡគ្មានសាសន៍   ត្រូវតែខ្វាត់ខ្ចាយ

កុំចង់ឈ្លានពាន   ខ្មែរហ៊ានបង់កាយ   ជីវិតមិនស្តាយ

ថែកេរដូនតា។

ខ្មែរត្រូវស្រួលស្រុះ   នាំគ្នាដាំដុះ   គំនិតស្នេហា

ទឹកដីព្រៃភ្នំ   ប្រាសាទសិលា   ជាតិនិងសាសនា

ព្រះមហាក្សត្រ។

កើយ-ចិត្រា

ប៉ះស្រីយួន

នាមាត់ទន្លេម៉ោងប្រាំមួយ           ជាមួយយានយន្តម៉ាកល្បីៗ

ខ្ញុំគេសុទ្ធតែយុវវ័យ                       ប្រុសស្រីកកកុញមាត់អឺងកង ។

អ្នកខ្លះអត់គូរអ៊ូខ្សឹប                      ចេញវ៉ឹបតាមញ៉ែក្បែររបង

អ្នកខ្លះគូគេដឹកត្រសង                 អូនបងមិនដាច់មានហូរហែ ។

ចំណែកខ្ញុំវិញចេញតាមគេ         ទំនេរដួងចិត្តគិតមានស្នេហ៍

ឃើញស្រីម្នាក់នោះគួរសមដែរ តាមញ៉ែជាប់ៗជិតសង្ឃឹម ។

លេងមុខចាយរាងដៀងយូរៗ   ខ្ញុំស៊ូតាមកៀងដូចកូនក្រឹម

សាច់ឈាមអាស៊ីប៉ែកបស្ចឹម     ញញឹមញយៗចង់ញ៉ាក់សាច់ ។

សួស្តីស្រីស្អាតស្រស់ហ្មត់ហ្មង  រូបបងខំតាមមិនឱ្យដាច់

ចង់ដឹងសាសន៍អីពៅបណ្តាច់   ទើបសាច់ឈាមស្រីខ្ចីល្អម៉្លេះ ។

នាងឆ្លើយមកវិញមិនចំខ្មែរ        កូរ៉េ ឬក៏បារាំងសេស

ប៉ៃឡាំៗដូចយ៉ាងចែស              នាងចេះវៀតណាមពេញទាំងខ្លួន ។

អ៊ីយ៉ូយៗ!លាសិនហើយ           មិនឡើយសមសោះប៉ះស្រីយួន

ចំអាស៊ីមែនរាងដូចនួន              ស្រីយួនខ្លួនខ្ញុំសុំថយហើយ ។

កើយ-ចិត្រា

ផឹកស្រានឹកស្រីជីកដីដប់ក្អួត

(បទពាក្យស្រវឹង)

ថ្ងៃនេះស្រវឹងស្ទើរមិនដឹងខ្លួន             នឹកតែងពាក្យជួនចេញពីបេះដូង

រឿងអស់សង្ឃឹមព្រាត់នឹមបេះដូង     សព្វថ្ងៃបេះដូងវាឈឺផ្សាណាស់។

ឆ្នាំនេះថ្ងៃនេះអាកាសខ្យល់ធ្លាក់        រងភាពត្រជាក់រងាខ្លាំងណាស់

នឹកប្រពន្ធគេវាសែនខុសណាស់      នឹកណាស់ស្តាយណាស់ណាសង្សារខ្ញុំ។

សុំជល់កែវមួយជាមួយសម្លាញ់        ម្ហូបក្លែមសុទ្ធឆ្ងាញ់យ៉ាងម៉េចទេខ្ញុំ

ផឹករេដឡាប៊ិលមិត្តលាយឱ្យខ្ញុំ          អង្គរជាតិខ្ញុំទុកជល់ក្រោយគេ។

បើជ្រុលបើផឹកៗឱ្យចេញក្អួត             ផឹកឱ្យអស់អួតផឹកឱ្យខុសគេ

ផឹកដល់ដេកលក់មិនរំខានគេ           ផឹកខ្ញុំផឹកគេផឹកមិនសមសោះ។

ខ្ញុំស្រវឹងហើយថាមិនស្រវឹង               ប្រើពាក្យម្លឹងៗមិនដឹងអីសោះ

ផឹកស្រានឹកស្រីគឺអញ្ជឹងសោះ            មិនដឹងក្រសោះរាល់ង៉ៃនឹងនោះ។

កើយ-ចិត្រា

ម៉ែឃើញ…

រាល់ថ្ងៃម៉ែព្រួយព្រោះកូនៗ ដួងចិត្តស្រពោនរែងខ្វល់ខ្វាយ រកប្រាក់យប់ថ្ងៃទោះនឿយណាយ ទុក្ខឱ្យកូនចាយសប្បាយអរ។

ម៉ែឃើញកូនខុសខឹងហើយបាត់ ជេរស្តីម៉ាត់ៗចង់ឱ្យល្អ ម៉ែឃើញកូនតាមចិត្តត្រេកអរ ឃើញកូនភូតភរម៉ែភាំងភ័យ។

ម៉ែឃើញកូនស្អាតសង្វាតរៀន ឃើញកូនបានពានរង្វាន់ជ័យ ម៉ែមានអំនួតមុខមានន័យ រៀនឱ្យវាល្បីអញ្វឹងណា!។

ម៉ែឃើញក្មេងៗជំនាន់ក្រោយ បណ្តែតបណ្តោយលង់អាត្មា នឹកព្រួយកូនៗខ្វះវិចារណ៍ ទើបខំស្តីថាពន្យល់ប្រាប់។

ម៉ែឃើញពាក្យចាស់ច្រើនបានផល ឱ្យកូនចេះវាល់ថ្លឹងថ្លែងស្តាប់ ពាក្យពេចន៍ល្អៗកូនត្រូវក្តាប់ ទុកជាក្បួនច្បាប់ល្អវិសិដ្ឋ។

ម៉ែឃើញកូនល្អអស់បារម្ភ ម៉ែឃើញកូនខំសប្បាយចិត្ត ម៉ែឃើញសរសើរកូនចេះគិត ម៉ែអរពេកពិតកូនរុងរឿង៕

ដោយ កើយ ចិត្រា

ភ្លៀងធ្លាក់ក្នុងកុមារភាព

 

ភ្លៀងធ្លាក់ក្នុងកុមារភាព

បទពាក្យ​៧

 

ថ្ងៃបាក់រសៀលលាកម្ដៅ

ពពកពណ៌ខ្មៅមីររសាត់

ព្រះពាយមិនស្ងៀមប្រឹងផាយផាត់

ធម្មជាតិលែងស្ងាត់ផ្ដើមតន្រ្តី។

 

វស្សានរដូវមេឃភ្លៀងធំ

រុក្ខារលំដេកដួលដី

ផ្គរស្រែកគំរាមប្រាប់ព្រឹកព្រៃ

រន្ទះវឹងវៃជ្រែកអាកាស។

 

ភ្លឺផ្លេកបន្ទោរជះភ្លែតៗ

រង្សីក្រឡែតភ្លឺត្រចះ

មិត្តភក្តិស្រែកហៅពីក្រៅផ្ទះ

រួសរាន់រូតរះរត់ចូលភ្លៀង។

 

រូបកាយទទេគ្មានជំពាក់

តំណក់ទឹកធ្លាក់សព្វសព៌ាង្គ

គង្គាបរិសុទ្ធឥតល្អក់ល្អៀង

ប្រៀបដូចចង់លាងភពលោកា។

 

សរសៃទឹកភ្លៀងធ្លាក់ពីមេឃ

តើនៅលើមេឃល្អយ៉ាងណា?

មានពពកសមានទឹកថ្លា

មានទេវតាមានឥន្ទ្រព្រហ្ម។

 

ភ្លៀងធ្លាក់រណ្ដំដូចចម្រៀង

កង្កែបហ៊ីងច្រៀងលាន់រងំ

គ្រួសារទាំងមូលនៅជួបជុំ

ដណ្ដប់ផាហ៊ុមឱ្យរូបខ្ញុំ។

 

ទឹកភ្លៀងត្រជាក់សែនកក់ក្ដៅ

យាយតាកូនចៅពូមីងអ៊ំ

គ្រួសារធ្លាប់តូចប្រែជាធំ

រស់សុខដុមក្នុងពេលភ្លៀង៕

 

តែងនៅថ្ងៃទី​១០​មេសា​២០០៨

សុខ​ចាន់ផល

រសៀល​ម៉ោង​ប្រាំ

រសៀល​ម៉ោង​ប្រាំ​ចាំ​ផ្លូវ​ស្រី អូន​ដើរ​កាត់​ដី​មុខ​ផ្ទះ​បង
នេត្រា​គាប់​ជួន​តែ​មួយ​ដង ក្នុង​ចិត្ត​កួច​ប៉ង​ពៅ​ស្នេហា។

ស្រមៃ​រហូត​ស្ទើរ​នឹង​ឆ្កួត ក្ដី​ស្នេហ៍​រឹតរួត​ណែន​ឱរា
មិន​អាច​រក​ពាក្យ​ថ្លែង​វាចា ត្រឹម​អន្ទះសា​ចង់​ជួប​ភក្ត្រ។

មើល​អូន​រាល់​ថ្ងៃ​ឈ្មោះ​លាក់លៀម ឃើញ​ហើយ​ចិត្ត​រៀម​រែង​ជំពាក់
ជំពប់​លើ​ស្រី​តែ​មួយ​នាក់ ចង់​តែ​បញ្ជាក់​ទាន់​ក្ដៅ​ចិត្ត។

ឃើញ​អូន​តុប​តែង​ល្អែង​ស្រស់​ស្អាត ឫកពា​ឆ្លៀវឆ្លាត​គួរ​កួច​និត្យ
ចង់​ឈ្លេច​សួរ​អូន​ពី​ការ​ពិត តើ​ស្រី​ធ្លាប់​គិត​ដល់​បង​ទេ?

ពុក​អើយ​កុំ​ប្រើ​ទោះ​រវល់ ម៉ែ​អើយ​មិន​យល់​សុំ​កុំ​ជេរ
ម៉ោង​ប្រាំ​ដល់​ហើយ​មិន​ទំនេរ ព្រោះ​កូន​ចាំ​គេ​នៅ​មុខ​ផ្ទះ។

ផុត​ពី​ម៉ោង​ប្រាំ​ចាំ​ពុក​ប្រើ ម៉ែ​ជេរ​ចុះ​បើ​កូន​មានៈ
ព្រោះ​ពន្លក​ស្នេហ៍​កូន​ទើប​រះ កូន​សុំ​សំពះ​ប្រាប់​តាម​ត្រង់។

ថ្ងៃ​នេះ​ម៉ោង​ប្រាំ​ចាំ​មិន​ឃើញ ឬ​មួយ​អូន​ញើញ​អស់​ចិត្ត​ចង់
បើ​ពិត​ចិត្ត​បង​នឹង​ល្អក់​ខ្វង់ មាន​អូន​ស្រោចស្រង់​ទើប​ផុត​ភ័យ។

ស្អែក​នេះ​ជួប​អូន​ឆ្លៀត​រឿង​មួយ ប្រាប់​ឱ្យ​អស់​ព្រួយ​ពី​ហរទ័យ
ជូន​កូន​សំបុត្រ​ខ្លឹម​អត្ថន័យ ថា​អូន​ក្មេង​វ័យ​បង​សុំ​ស្នេហ៍។

ហុច​សំបុត្រ​ឱ្យ​អូន​អៀន​អន់ ស្រី​ធ្វើ​ភ្នែក​ស្លន់​ហាក់​ឆ្ងល់​ដែរ
ស្រី​កញ្ឆក់​យក​ទៅ​ឥត​បែរ បង​អរ​ឡើង​ម៉ែ​គាត់​សួរ​រឿង។

ម៉ែ​អើយ​កុំ​ឆ្ងល់​ចាំ​កូន​ប្រាប់ ម៉ែ​កុំ​ស្រអាប់ ឬ ព្រឿង​ៗ
សូម​ម៉ែ​កុំ​យល់​ថា​ពណ៌​លឿង រឿង​នេះ​គឺ​រឿង​ពណ៌​ផ្កាឈូក។

មួយ​យប់​ខ្ញុំ​ងប់​នឹង​ខ្នើយ​ឱប ថើប​ឱប​ក្រសោប​រមូរ​ពូក
សុបិន​ឃើញ​ថា​បាន​ជិះ​ទូក ខ្ញុំ​ដេក​ដូច​ជ្រូក​ដល់​ម៉ោង​ដប់។

ម៉ោង​ប្រាំ​ថ្ងៃ​នេះ​អរ​លាយ​ភ័យ ព្រោះ​ចាំ​សម្ដី​ស្រី​ត្រឡប់
ស្រឡាញ់​ឬ​ខឹង​កើត​ចិត្ត​ស្អប់ ហើយ​ពៅ​ធុញ​ថប់​តប់​ប្រមល់។

ឃើញ​អូន​ដើរ​មក​ភក្ត្រ​ញញឹម មក​ជិត​ទន្ទឹម​ផ្ទឹម​យោបល់
ស្រី​ថា​មាន​ចិត្ត​ធ្លាប់​គិត​ដល់ តែ​អកុសល​អូន​ជា​ស្រី។

អូន​សួរ​ទូរស័ព្ទ​លេខ​ប៉ុន្មាន? ទុក​វា​គ្រាន់​បាន​ផ្សា​សម្ដី
តែ​អូន​មាន​ចិត្ត​នៅ​ព្រួយ​ភ័យ ខ្លាច​ពាក្យ​ស្រដី​ពាក្យ​ក្រឡៃ។

“Hello darling! How are you? Please tell the true and don’t lie.
If you see it, please reply. Good dream tonight, I miss you.”

វីវរ​ៗ​ស៊យ​ហើយ​ខ្ញុំ អង់គ្លេស​ទាំង​ដុំ​ដាក់​ព្រូ​ៗ
ខ្ញុំ​គេច​តែ​រៀន​មិន​ស្គាល់​គ្រូ តើ​ត្រូវ​គិត​គូរ​តប​ដូច​ម្ដេច?

ម៉ោង​ប្រាំ​ចំណាំ​ស្រី​ទៅ​រៀន ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​គ្មាន​ស្ដី​បន្តិច
ស្រី​ថា​ប្រុស​ប្រូ​មាន​កល​ល្បិច ផ្ញើ​សារ​រាប់​ភ្លេច​ម្ដេច​មិន​តប។

ពុទ្ធោ! ខ្ញុំ​អើយ​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ណា បើ​អត់​សិក្សា​ការ​ប្រកប
ខ្លួន​គ្មាន​ចំណេះ​ឱ្យ​សម​ស្រប ធ្វើ​មាត់​ម្ហេបម្ហប ចប់​ហើយ​ខ្ញុំ!!!

ភ្នំពេញ, ថ្ងៃ​ទី​១៨ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០០៧

កើយ ចិត្រា